- DILUTIUS
- DILUTIUSColor, alias, blandus, Graece ὑδαρέςτερος, austero et meraco opponitur. Vide supra in voce Austerus, Metaphora desumpta a vino: unde etiam ebrioe et saturoe dictae lanae, quae multum potavêre. Mattius in Mimiambis,Et tonsiles tapetes ebrii fuco.Alius Poeta,Vellcra, quae Tyrios epotavere cruores etc.Est autem dilui, Graece κατακλύζεςθαι, unde Diluvies et Diluvium, κατακλυϚμὸς etc. Vide plura hanc in rem, apud Salmas. ubi supra p. 268. 345. etc. de Diluvio vero, in vocibus Deucalion, Noê, Ogyges, item Pyrrha: Huius enim potius, quam Deucalionis, nomine saepe apud Scriptores venit illud, quod in Thessalia, Crotopi tempore, eodem cum Phaetontis incendio, contigisse legitur. Unde post Pyrrham, apud Stat. Theb. l. XI. v. 469.Quum bene post Pyrrham tellus pontusque vacabant?i. e. post diluvium; Pyrrhae saecula, apud Claudian. Bello Gildon. Carm. XV. v. 43.Remorumque sonos, et Pyrrhae saecula sensi.C. Barth. ad Stat. loco cit. Addo saltem, quod M. Anton. Delrius ad Troades Senecae Aet. 4. v. 104. praeter generale Noachi diluvium, quod pulchre describit Alcimus l. 4. et Seneca Natur. Quaest. l. 3. c. 27. varia particularia commemorat. Primum in Aegypto, Promethei, et Herculis tempore, menstruum, apud Diod. l. 1. Secundum, in Attica, bimestre, Rege Attico Ogyge, de quo Pausan. Atticis et Diod. l. 6. Tertium, in Theslalia, aetate Deucalionis, quod integra hieme duravit, tcste Aristot. Meteor. Virgil. Georg. Ovid. Aliis. Quartum, Pharonium, in Aegypto, imperante Proteo, de quo Lucan. Civil. Bell. l. x. v. 509.Tunc claustrum pelagi cepit Pharon. insula quondamIn medio stetit illa mari, sub tempore vatisProteos: at nunc est Pellaeis proxima muris.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.